Çıkmak istemiyordu bedeni o odadan,
Ruhu kaçacak diye korktuğundan.
Uyanmak istemiyordu bazı sabahalar,
Yine onsuz uyanacağını bildiğinden.
Cama kadar yürüyemiyordu bile,
Belki orada mutlu insanlar vardı.
Yiyemiyordu tek başına kahvaltısını,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var