Zorlu yolculuğum geçen gün başladı.
Saat sabahın altısı.
Ezanlar okundu,
çan sustu!
Azrail nefesini ilk kez tuttu.
Gün aydınlandı.
Kuru soğuk yüzüme yüzüme vurdu.
Kulakları sağır eden bir uğultu…
Isı: eksi yedi derece.
Sarman öldü!
Paşa can çekişiyor!
Güneş sadece aydınlatıyor;
ısıtmıyor dünyamı!
Bir suyun sesi var,
bir de rüzgârın.
Ellerimde bana gülümseyen
o mahcup fotoğrafın.
Üşüyorum!
1 Ocak 2015
UNLBBCN
Umut Engin Deniz
Kayıt Tarihi : 9.1.2015 10:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1 Ocak 2015, tarihle açılan, tanıklığın soğuk ve keskin bir kaydı. Eksi yedi derecenin ayazı, ölümler, suskunluk ve mahcup bir fotoğraf… Adorno’nun estetik anlayışında olduğu gibi, bu şiir acıyı cilalamadan, olduğu gibi aktarır. Fiziksel soğuk ile ruhsal soğukluk iç içe geçer; okur, hem buzun hem de kaybın üşümesini hisseder. Yalınlığıyla sarsıcı, gerçekliğiyle unutulmaz bir tanıklık.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!