Bir ışık ki içinde kaybolmak varmış
Meğer alem ne küçük, ne kadar darmış
Bir nur ki olmuş gözümün nuru
Bir nur ki aydınlıktan arı
Beyazdan duru
Bir ışık ki şiddetinden olmuşum ama
Bir nur ki ayrı koydu beni o yara
Bir güç ki sürükler ta Yaradana
Etrafımı kuşatmış
Ruhumu sarmış
Korkma hiç dediler kaynağı dinmiş
Ruhuma, iliğime, özüme sinmiş
Ne varsa göz alıcı kaldı gölgede
Meğer her şey puslu
Ufkum ne darmış
Anladım ki bir ömrü boş geçirmek suç imiş
Ölüm de bir son değil, ebediyete göç imiş
Bu beşeri kendine pervane gibi çeken
Bir nur ki ardında
Dosdoğru bir yol var imiş
İman demişler ona, güç üstünde güç imiş
Padişahlar, sultanlar yanında bir hiç imiş
Su-sabun arıtmamış onca yılın kirini
Bir nur ki yıkandım ben o saf, ak ışığıyla
Gönüle dek işledi, aştı da bedeni
Kayıt Tarihi : 13.8.2008 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mistik öğelerle harmanlanmış dış yapısındaki ritimler ses güzellikleri bölümler arasında geçişlerde manada bütünlük güzel dememe sebep oldu.yeni bir uygulamam var...İşçilik vererek yaptığım yorumları şiirle birlikte Milliyet Blogda yayınlayacağım...ayrıca konuk şair olarakda gazetemin sitesinde yayınlayacağım...ilk kez bir şiiriniz okudum antolojime alıyorum diğer şiirlerinize zamaım olursa bakacağım...sevgiler saygılar
TÜM YORUMLAR (4)