Bir Nöbet Anı Şiiri - Adem Bayar

Büyük Ayı kuzeyi gösterir, kuzeye yön vermez.
Yıldızlar sönünce bile insanlığı aydınlatır.
Güzel yurdumun güzel insanı bir rahat gün görmez.
Bir yoksulluk bir ayrılık sevenleri ağlatır.

Gönüller bir olsa da ayrılık sona ermez.
Uykuyu haram kılar, göz kırpmadan sabahlatır.
Aşkların ömrü kısalır, dostluklar uzun sürmez.
Her var oluş yok oluşu bilenlere hatırlatır.

Karanlık siper olur, insan gözü seni görmez.
Gece görüş cihazları karanlığı azaltır.
Yüce dağlar sırt sırta verir, boyun verir, yol vermez.
Ömürler beklemekle geçer, ancak ölüm rahatlatır.

Uyku ağırdır lakin uyumaya gönül elvermez.
Caydırır, geçit vermez dağları kıskandırır.
Bu yolda can veren şehittir, şehitlerse hiç ölmez.
Bu gerçek, hayattaki ölüleri uyandırır.

Takdir-i İlahi’dir alıp veren, canlar can alıp vermez.
Alemler ademlere bu gerçeği anlatır.
Seven dönmeyeceğini bilse sevdiğini göndermez.
Lakin her şey gibi gayb da yalnız Hak tasarrufundadır.

Bahsi geçen hayatsa ölüm hiç akla gelmez.
Hafıza-i beşer nisyan ile malul durumdadır.
Kalem biter, kağıt biter, nefes biter söz bitmez.
Sözün hakkı Hakk’ın sözüdür, fani olan fani kalır.