Bir Nisan Akşamı Şiiri - Hikmet Aslan

Bir nisan akşamı sapıp yolundan,
Gönül sarayıma gelivermiş.
Yıldızlar koparıp samanyolundan,
Zuhali kendine alıvermişsin.

Adını adımın yanına kazıp,
Gönlünü gönlüme salıvermişsin.
Arının işini haneme yazıp,
kendine peteği balıvermişsin.

Kurulup gönlüme peri misali,
Tahtını beğenip kalıvermişsin,
Başımı döndürüp deli misali,
Bana bu divane halı vermişsin.

Kendine cezbedip bir sahir gibi,
Çıldırtan büyüyü çalıvermişsin,
Ben masum karınca, aşk nehir gibi,
Önce atmış sonra dalıvermişsin.

Bu işin elbette vardır hikmeti,
Gözyaşı beklerken gülüvermişsin,
Artarmış perdede tülün kıymeti,
Yüzün ay, utanmış tülüvermişsin.

Gerence Körfezi/ İzmir