Bir Nisan Şiiri - Yeşim Anar

Bu dünyada her şey boşmuş
Bunca yıldır boşa koşmuş
ve boşuna yorulmuşum

Sonunda bomboş ellerim
Gözpınarım yaşla yüklü,
tüketilmiş ümitlerim

Yaşlanmak var en sonunda.
Ak dolması saçlarının,
unutulmak bir kenarda

Sonra bakıpta geçmişe
sen olmayan binbir şekil,
yabancı yaşamlar bulmak

Aynalarda, sokaklarda
eskisine benzemeyen
bambaşka bir insan olmak

Diyorlar ki, yaşam hoşmuş
Bunca yıldır boşa koşmuş
ve boşuna yorulmuşum

Önce deli ırmak gibi
çağlamışım yatağımda
yıllar sonra durulmuşum

Aldanmayın ben değilim
yaşanan onca hayali
yükleyen yaşantısına

Birbaşkası bugünlerde
ıslanmış gözlerle bakan
birkaç avuç anısına

Ben değilim bu ağlayan
Ben değilim…Ben değilim
yıllar boyu bulunmayan

İkilemle gamla dolu
bunca upuzun bir yolu
aşan adım benim değil

Benim değil o güzel yüz
her bakanın tutulduğu
o genç kız bu kadın değil

Değişmedim… Hiç olmadım
hep aradım varlığımı
yalnızlığımla yaşadım

Ve ben bugün son günümde
diyorum ki son nefeste
ben aslında hiç doğmadım

Ey beni seven erkekler!
Ben bir şaka yaptım size
Hiç olmadım, hiç olmadım…

Hiç tutmadım o elleri,
öpmedim o dudaklardan,
yaşamadım sevgileri.

Ben bir şaka yaptım size
beni sizler yarattınız
o güzel ellerinizle

Daha sonra inandınız
varolduğuma da benim
Varolmadım… Varolmadım

Ben yoktum sizler yoktunuz
perde yapıp hayalleri
gerçeklerden hep korktunuz

Her şey önceden yazılmış
sonu belli bir kitaptı
Ben yoktum, sizler yoktunuz
TANRI BİZE ŞAKA YAPTI