Bir Ninnilik Huzura Boyun Büktüm

Ben yalnız sensizliğin şiirini yazdım.
Gurbeti sensiz bildim,
Yalnız sana duydum hasreti.
Türküler var ya!
Barut kokulu o ezgiler...
Cinneti avuçlarımda ateşlediler.
Bölündüm teranelerce.

Dağlar göyündü ufuklarımda.
Ellerime Gordiom'un düğümü atıldı,
Bu yerde,
Gözlerime kelepçe,ayaklarıma pıranga
Kapım çalınmadı senelerce...

Ölmedim, yanmak yetmedi tenime
Yandıkça dirildim, eridikçe çoğaldım.
Yalnızlık söyledi ben çaldım.
Ortaya yüreğimi koyarak
Yalın ayak, baş kambak
Dayandım neferce

Bir ninnilik huzura boyun büktüm.
Avundum kanat sesiyle turnaların
Kaçtım çiçeklerden, bahardan ürktüm.
Bu yerde,
Eşiğinden döndüm bunamaların
binlerce...

Dev masallarına kasırgalar gibi eserken
Sabır boşalıyordu iliklerimden.
Yüreğim, gözlerim, ellerim derken
İsyanlar başlıyordu her yerimden
Yıkılmıyordum bu yerde
Ayaktaydım günlerce..

Arkama bakmıyordum,
Belki de korkarım diye
'Es' dedi maestro birden
Bitti düğün.
Dönüp baksam şimdi her nereye
Sınırlarıma çekilmiş hüzün
Tutsağım bu yerde
esirlerce.......