Bir Nimete Binler Şükür Az İken

BİR NİMETE BİNLER ŞÜKÜR AZ İKEN

Bir nimete binler şükür az iken
Biz binine bir teşekkür etmeyiz
Nebi misal amel etmek baz iken
Ne yazık ki hiç o yolda gitmeyiz

Dokununca kuldan kula menfaat
Minnet duyar ona ömür boyunca
Rab ister de yüz ihsana bir taat
Kızar çoklar bu çağrıyı duyunca

Hani bizler medeniydik naziktik?
Bu ne menem nezaketli tavırdır?
Böyle desem bakıp bana o dik, dik;
Der ki dostun sanki kızıl gâvurdur(?)

Yerler gökler emrimize musahhar
Yani bizler halifeyiz şu arzda
Buna minnet bekler iken o Kahhar
Kulak asıp yanaşmayız bu farza

Nasıl değmez onca ihsan tazime?
Bir gözünü satsan kaça verirsin?
Gayet azken ibadetler Azim’e
Sen ne için onu fazla görürsün?

Her şey olsa olmasaydı o ruhun
Ne yapardın cansız teni ey nankör?
Aldanıp da telkinine bi-ruhun
Olma artık ikramlara bakar kör!

Tek organın değerliyken elmastan
Onu sana veren zata darılma!
Farz-ı muhal kul çıkmasa hiç nastan
Yap hamdını ve onlarla yorulma!

Çünkü herkes sorumludur kendinden!
Hiç kimseyi hiç kimseden sormazlar!
Yani bir zat uzaklaşsa son dinden
Sadık abdı fasık bed’ten sormazlar!

El-hâsılı hayat tümden imtihan!
Kazananlar nail olur mutlara!
Kaybedenler kapanınca fani han;
Mahkûm olur cehennemde od’lara!

Cihat ŞAHİN
19.03.2020-İZMİR