Bir Nikah Böyle Geçti Şiiri - Kadir Tozlu

Dost çevremizin ezici çoğunluğu İstanbul’da oturuyor. Kız tarafı ise Edremit’te. Her iki tarafın davetlileriyle buluşabilmek için nikâhı İstanbul’da, kına gecesi ve düğünü 1 hafta sonrasında Edremit’te düşündük…

İlk aşamayı hayırlısıyla geçtik…
Daha önümüzde kına gecesi ve düğün var.
Duygusal anılarım kaldı geride…

Davetiyelerimizde ayrıntılarıyla yazıyordu nikâh, kına gecesi ve düğün tarih ve yerleri. Birçoğunu elden götürdüm…

Ağabeyimin damadı Mustafa var… Kendisini oğlum gibi severim. Ağabeyim tarafının davetiyelerini onun aracılığıyla göndermiştim, çünkü o Ümraniye’de çalışıyor…

Gelmesini beklemediğim büyüklerim var. Onlara da davetiye ulaştırdım. Gelmeseler de ellerini öpmemizden mutluluk duyacakları kesindi çünkü…

Bunlardan birisi Sebahat Teyzemdi… Bir oğlu var, çocuk felci geçirmiş ve çocukluğundan beri engelli. Şu an 40 yaşlarını geçmiş ama ayağa kalkamayan bu oğlunun bakımını hep sürdürüyor. O nedenle bir yere gidemiyor… Hasan konuşma engelli aynı zamanda ama herkesi tanır ve konuşabildiği kelimelerle ismimi söyler. Engelli yaşamına karşın hiç değilse yüzü hep güler… Sebahat Teyzeme gittiğimizde kayınvalidesi Safinaz Hanım’ın da hastalığını öğrendik… O da çok tatlı dilli bir büyüğümüzdür. Çok sever sayarız. Tüm bunlar nedeniyle Sebahat teyzemin gelmesini pek beklemiyorduk…

Bir dayım var, Esenler’de oturur. Yanına kadar gidemediysem de davetiye konusunda oğlu Erkut’la görüşmüştüm. Bir kolaylık gösterdi bana sağ olsun. Taratıp e-postadan gönderdim. Dayıma da o ulaştırmıştı…

Ankara’da, Antalya’da, İzmir’de ve Giresun'da bulunan yakınlarıma bile davetiye ulaştırmıştım. Gelmelerini beklemesem de… Gelme olanağına göre isteyen İstanbul’daki nikâha, isteyen Edremit’teki düğüne gelebilirdi…

Mustafa Oğlum aradı, ağabeyimin damadı… Üzüntülerini bildirdi. Dizinde lif kopması mı ne olmuş… Ama gerçekten üzüldüğü belli oluyordu… Önemli olan sağlığı değil mi, gelmese de gönüller birdi…

Çok çevrem vardı, gelecek olanlar sağ olsun… Şiir sitelerinden tanıdığım çok sayıda şair dostlarım da vardı… Kim bilir, belki gelenler olacak, sürprizlerle karşılaşacaktım…

Evet, sürprizlerle karşılaştım nikâhta…
Gözlerimi yaşartan, inanmakta zorlandığım sürprizler…

Mustafa Oğlum, koltuk değneğiyle gelmişti… Gelmeseydi de olurdu ama… “Amca, biz seni çok seviyoruz, içim rahat etmedi” diyordu…

Yaşlanmış, çökmüş haliyle Esenler’deki dayım eda gelmişti. Yüzünde yaşlılık yanında bir nur vardı sanki. İçindeki sevgiler yüzüne vurmuştu…

“Getiren olursa gelirim” diyen bir yaşlı Perihan Yengem de gelmişti… Eli öpülesi büyüğüm.

Dizlerindeki ağrılar nedeniyle ayakta fazla duramayan canım annem… O da gelenler arasındaydı. Kardeşim onu arabasıyla getirmişti sağ olsun…

Ve sürpriz gelenler içinde çocukluğumu birlikte geçirdiğimiz bir akrabam, merhum Hacer Halamın oğlu Muhsin de Ankara’dan gelmişti hasta olan hanımını evde bırakarak…

Ve hepsinden öte, o eli öpülesi Sebahat Teyzem de davete gelenler arasındaydı… Nasıl mutlu oldum onları görünce anlatamam…

Tüm davetlileri sayacak durumum tabi ki yok. Zaten gelmesi beklenen ve tabi ki gelenleri tek tek yazmanın anlamı yok… Hepsi sağ olsunlar…

Şair dostları aradı gözlerim… Sağ olsunlar, Halim Yüce-Hatice Katran çifti geldi... Çok mutlu ettiler beni… Diğerlerinin belli ki mazeretleri vardır. Aynı anda daha önemli bir davet, uzaklık, imza günleri, şair buluşmaları v.s. Uzak-yakın demeden benim de sık sık katıldığım davetler…

Yıllarca çalıştığım ve emekli olduğum son iş yerine de davetiyeler göndermiştik… Sağ olsunlar, gönderdikleri çelenkle kutlamışlar. Her ne kadar kimse gelmemişse de mutlaka haklı nedenleri vardır. Örneğin uzaklık gibi(!) … Çoğu Ümraniye veya yakın semtlerde ikamet eden arkadaşlarım bunlar…

Bir nikâh böyle geçti…
Yukarıda da sözünü ettiğim, gelmesi sürpriz olan kişileri bugün bir kere de telefonla arayıp teşekkür etmek istedim… Çok duygusal konuşmalar geçti.
Biraz fazla mı duygusalım nedir!
Bu gözyaşları da ne oluyor şimdi?

(22.05.2011)