Bir Nefeslik Vuslat Şiiri - Zehra Atasoy

Her güzel şey gibi,
Vuslatında bir tutamlık ömrü oldu.
Ne çabuk tükettim senli günlerin nefesini.
Gözlerime bak,
İçindeki gürültüyü duyabiliyor musun?
Duyabiliyor musun?
Dörtnala gelen çaresizliğin ayak sesini.

Kaç kere içtik,
Ayrılık denen acı şerbeti.
Kaç kere giydik hasretin korlu gömleğini.
Yokluğunda tenhalaşıyor bu şehir.
Nasılda kimsesizleşiyorum,
Yetim bir çocuk gibi.
Gidiyorsun ya yine,
Bilir misin nasıl yakar?
Son veda seven birinin yüreğini.

Bakma…
Gülümseyerek yolcu ettiğime.
Dudak kıvrımlarıma sakladım,
Kara bulutunu yağmurların.
İlk köşeyi döndüğünde,
Semirdi metanetimi adımların.
Benden önce isyan eder,
“Gitme” diye haykırırdı,
Dili olsaydı kaldırımların.

15/4/2012