Bir Nefeslik Şiirler -4

“Anla beni… Anla beni…”
Anladım; hiç de kolay değilmiş öyle;
Bir bakışta “şıp” diye anlayabilmek
Ve bir ömür boyu tümden tanıyabilmek bir insanı…
Anladım; nihayet anlayamadığımı seni
Gözümün bir yerlerden ısırdığı
Ve fakat gözüme hiç tanıdık gelmeyen beni… Herkesi…
Gördüğüm, görmediğim… İyi ve kötü… Güzel ve çirkin arasında
Asla ve Kat’a vazgeçmiş değilim
Anlamaya çalışmaktan seni… Kendimi… Herkesi
Ve fakat
Bildiğimi sandığım ama hiçbir şey bilmediğim
Anladığımı sandığım ve fakat hiçbir şey anlamadığım
Çözemediğim… Agresif… Absürt bir bilmece gibiyiz hepimiz

“Anla beni… Anla beni…” anlamak yetmez
“Anla ve sev beni…” Sevmeyen her anlayış mutlak bir aldatış
Sevmeyen her yaklaşım yalan… Her gülüş sahte ve sinsidir çünkü…

Ekim 2020