Bir Nefes Yeterdi Kalmam İçin

Uzak diyarların kapısındayım kendimle ve kaybolan yüzün gibi sesin de uzaklaşıyor zihnimden...
Sen bilmesen de gidiyorum sessizce; avuçlarımda kalan son damla suya muhtaç dudaklarını da götürüyorum.
Seni aramaktan vazgeçiyorum elbiselerle dolu boş kaldırımlarda; pencerene gelen alaycı kuşları da götürüyorum.
Sen görmesen de uzaklaşıyor ruhum ellerinden, ruhumu da götürüyorum.
Ne olur bakma gökyüzüne üzgün üzgün...
Geceleri bekleme ağlamak için, gündüzleri sana bırakıyorum; geceleri de götürüyorum.
Bir nefes yeterdi kalmam için...
Affet beni sevgili...
Buğdaylar biçilirken bul beni, nefesini de götürüyorum...