Bir Nefes Ver Gül Koksun

bir nefes ver gül koksun
kalmışım gülden yoksun

çiçek kokuşlu dağların çocuğuyum ben
sevemedim çorak toprakların katılığını
balçık kokan su birikintilerinden
kaçıverdim bildim bileli
düştüğüm de oldu
kalktığım da

kaçtığımda bir dağ yamacında nefes aldım
çiçekler topladım sarılı mavili
çiçekler kokladım sen koktun
bağlara indim arada bir
menekşeler gel dediğinde
kimisi mordu, kimisi eflatun
sırtüstü yatıp turkuvaz gökyüzüyle beyaz bulutların armonisini seyre daldım

bak yine
ayaz yemiş ağaçlar gibiyim
çiçeklerim dondu donacak
karakış gönlümde benim

bir nefes ver gül koksun
kalmışım gülden yoksun

odamdayım yine
bulutlar kapladı ufkumu doludizgin
sanki damdayım
bir sonraki gün idamdayım
rüzgâr uğulduyor dışarıda
bir yerlerde kapı çarpıyor
inatla
bedenim burada kalsın bu gece
ben dağlara gidiyorum
çiçek toplamaya