Bir Nefes Kalan Şiiri - Mesut Tari

Yorgun gözlerimin son eşiğinde
İnceden tatlı bir hayalim vardı
Köhne eski bir zaman beşiğinde
Gecenin zifiri karanlığı saklı

Aynalar kırık gözlerim duman
Ruhumu sessizce sardı bir acı
Bir gölge gibi süzüldü zaman
Dilime dolandı eski bir şarkı

Sesler sustu rüzgâr eğildi
Bir nehir gibi aktı hayaller
Gördüğüm bu yüz benim değildi
Yıldızlar yere düştü birer birer

Gümüş kubbelerden yükselen sesler
Bir dua yükselir dilimde çaresiz
Gün doğarken uzar gider gölgeler
Kala kaldım bir köşede kimsesiz

Ve bir nefes kaldı geriye benden
Zaman sustu son bir rüya misali
Gözlerimde hatıran daha sönmeden
Gözlerime takıldı akşamların gölgesi