yanımdaydın
nefes kadar yakınımda
sanırım son kez
sana bu kadar yakın olacağım
başım yastıkta mayışıktı , uykuluydu
ama kalbimin gözleri fal taşı gibi açıktı
saçlarının kokusunu soluyordum
ciğerlerime bahar geliyordu
bir kolum sarıyordu boynunu
ve diğer kolumla sarıyordum seni
cennet işte iki kolumun arasındaydı
kalbim olabilecek en yüksek hızda çarpıyordu
aklıma giren çıkan tek şey sendin
senden başka hiçbir şey düşünemiyordum
sen uyurken bağır bağır bağırıyordum
seni her şeyden daha çok seviyorum.
sabah olmasın diye yalvarıyordum tanrıya
ne olur bir gün daha güneş doğmasa
korkuyordum
çünkü uyanınca her şey eskiye dönecekti
sanki seni hiç sevmemişim gibi davranmaya devam edecektim
kalkacaktın yanımdan gidecektin
oysa ben mezarda bile seninle yatmak istiyordum
Kayıt Tarihi : 11.4.2022 05:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!