Tutunamıyorum
uykusuz rüyaların aymalarında
ruhsuz bir bedenin hayata karışması
yaşam;
şimdilerde miş'li geçmiş bir zaman...
tutunamıyorum.
dallarıma konan her güvercin
üşütüyor beni
korkuyorum yaşamdan
sevginin belki kendisi sıcak
ama iliklerime işleyen kar soğuğu gibi
donduruyor geçmişim
çok günceler yaşadım; kırmızı
şimdi bütün günlerim
içimde derin sızı
yine sana sığındım güzel İstanbul
üşüyorum
kollarına al beni
gözlerimi çaldın yine
yeşile çalan gri
ağla deniz
ağla...
martılar ender geçer oldu üstünden
yar bizi unuttu
ne var ki?
kimden? ne haber ola?
ağla...
26.12.2005/12.45
Işık AktaşKayıt Tarihi : 22.3.2006 19:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!