Bir Nefes İstanbul 4/Tutunamıyorum

Tutunamıyorum
uykusuz rüyaların aymalarında
ruhsuz bir bedenin hayata karışması
yaşam;
şimdilerde miş'li geçmiş bir zaman...
tutunamıyorum.
dallarıma konan her güvercin
üşütüyor beni
korkuyorum yaşamdan
sevginin belki kendisi sıcak
ama iliklerime işleyen kar soğuğu gibi
donduruyor geçmişim
çok günceler yaşadım; kırmızı
şimdi bütün günlerim
içimde derin sızı
yine sana sığındım güzel İstanbul
üşüyorum
kollarına al beni
gözlerimi çaldın yine
yeşile çalan gri
ağla deniz
ağla...
martılar ender geçer oldu üstünden
yar bizi unuttu
ne var ki?
kimden? ne haber ola?
ağla...

26.12.2005/12.45