Bir Nefes gibi Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Seni sevmek gibi değildi hiçbir şey,
Ne bir şarkının içli nakaratı,
Ne de bir çiçeğin sabaha açışı.
Zamanın bile durduğu yerde
Kalbim seninle nefes almayı seçti.

Seni,
Bir rüzgârın yaprağa dokunuşu gibi sevdim,
Sessiz, derin, ama iz bırakarak.
Bir çocuğun düşmeden önceki son gülüşü gibi,
Kırılgan ama umut dolu sevdim.

Gecenin en karanlık anında,
Bir kandilin titrek ışığında seni düşündüm.
Adını anmak, bir dua gibi içime sindi.
Sana dair her şey,
Bir solukta yankılanan huzur gibiydi.

Seni sevmek,
Bir yolculuğa çıkmak gibiydi —
Dönüşü olmayan, haritasız, ama içten.
Ne zaman baksam içime,
Senin izlerinle doluydu her kıvrım.

Seni sevmek gibi değildi hiçbir şey,
Ve hiçbir şey, seni sevmek kadar gerçek olmadı.
Çünkü sen, Bir nefes gibi geldin bana —
Ve ben, o nefeste yaşamayı öğrendim.