Bir Nefes Gibi Şiiri - Sadık Korç

Aradığında sesini duymak bir lütuftur bana,
Gönlüm, gönlüne raks çıkar o anda.
Nefesini beklediğim gibi,
Beklerim hep.
Sesini, ruhunu, bedenini
Göster aynada bana.

Temiz bir sayfada,
Kalem yanımda,
"Yaz" dedi bir nida.
Çizdim seni içimde,
Zaten hep vehmimdeydin aslında.

Bir beyaz saç kaldı senden bana hatıra,
Yazdım o hatırayı, dua diye her satıra.
Duyar mısın bilmem içimdeki seni,
Ama yazarım çıkmazdayım ben yine.

Çabaladım,
Görmek için en son anını.
Kimi sözlerle, kimi prangalarla.
700 kilometreyle ölçüldü mesafe,
"Irak" dediler.
"Bırak" dediler bana.

Ama.
Irak olmaz seven insanda.
Bırak olmaz tapan insanda.
Seven olur,
Ölen olur yolunda.

Kıvırcık yaptırdın benim için,
Ama okşamadın kendin için.
Dokunamadım.
Koklayamadım.
Ruhun, ruhuma eşti
Kıyamadığım için.

İnsan ömrü fani,
Kızıltoprak misali.
Çöl mü ararsın?
Orada su yok
Sadece dikenli kaktüsler var.
Kimi salınır,
Kimi sarılır,
Ama hepsi yara bere içinde.

Hangi yıldızın güzelisin sen?
Ama bil ki
Benim evrenimdeki galakside
Sen güneşsin.

Bir yudum çay gibi
Aydın,
Çok şekerli.
Gönlümün içinde
Pek hünerli.