Ben insana lazım olan nefes sanardım
Cân emanetini, soluyan etlerde arardım.
Nefes değilmiş hayat veren Adem'e, bildim
Ben nefessizliği, yârinden uzak insanlardan bildim.
Bildim, su değilmiş yalnız, insanı boğan
Denizden ırak şehirde de boğulurmuş insan.
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta