Bir Nefes Şiiri - İsmail Özdoğan

Şafak sökmek üzere, kuş sesleriyle,
Heybetli dağların ardından, göz kırpmakta,
Beyaz gelinliği üzerinde, ruhuma can katan serinliğiyle,
Derin bir nefes çektim huzur veren kokundan,

Yine hasret mi düştü gönlüme, seni görünce,
Gözlerimi kapadım sessizce, bir sonraki vuslata kadar,
Kaybetmeye korktuğum sevgilim, geceyle beraber gel,
Ben geceyi, gece seni beklerken kalbimin tepelerinde,

Kanayan yaralarımı sarmıştı geceler tebessüm ederek yüzüme,
Tekrar geleceğim bekle beni diyerek,
Ardından sen, çok özlemişim kokunu ayrı kalalı,
Ruhumu okşayan serinliğinle yine gel, geceyle beraber,