Kapımda eski anıların yağmur uğultusu
Beni yalnız kılıyor güz bulutları
Kaçıp kurtulmak geliyor içimden
Biter diye bu hazin kan uykusu.
Yalnızlığın hülasasıdır ömrüm
Burkulur yürek,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bütün insanların aslında yalnız olduğuna inanırım. Kalabalıklar içerisinde olsa dahi onlar hep yalnızdır. Çünkü son yolculuğuna yalnız uğurlanır ve yalnız bırakılır herkes arkasını dönüp giderken...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta