Yaratan; yaratmış nice nimeti,
Taneleri dizmiş bir nar içinde.
Ustası güzeldir, tadı gizemli,
Habbeyi* koruyan bir zar içinde.
Kimsenin malında olmazsa gözün,
Yalanın yoğusa, doğruysa sözün.
Ahlâklı olanlar yanmaz ki kuzum,
Ateşi var etmiş bir kor içinde.
Dağda kaya oldu, derede çakıl,
Gözü güzel eden o kirpik, bir kıl.
Akıtmış beynine bir damla akıl,
Kafasız gezen var, bir ser içinde.
Dolular hava da tokuşur gider,
Yiğit; güzellere bakışır gider.
Seller, taştan taşa akışır gider,
Yağmur donar- kalır, bir kar içinde.
Çalışır, artırmaz birkaç metelik,
Cüzdanı kalmadı, cepleri delik.
Özgürce yüzerken denizde balık,
Yakayı kaptırmış, bir tor içinde.
Ferhat olup, kayaları delerim,
Boz toprağı kalbur ile elerim.
Taşların dibinden sızar sularım,
Gece-gündüz akar, bir sır içinde.
Gözümde tütüyor şu bizim dağlar,
Dereleri coşar, bulanır çaylar.
Göz görmese günü, neylerim baylar,
Doğar aydınlığım, bir nur içinde.
KARAC’OZAN; yürür doğru yollara,
Selâmını kesmez güzel kullara.
Avcıyım, avımı vermem ellere,
Elâ gözlü maral, bir yar içinde.
22 Kasım 2018 GÖLBAŞI
*habbe: tane ( üzüm habbesi, nar habbesi gibi.)
Kayıt Tarihi : 18.5.2020 23:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!