Bir Mutluluk Gözlerinde

Hani, O ilk tanıştığımız Nisan akşamını bilmem hatırlıyormusun?
Sultanahmet’in gizemi içinde kaybolurken çarpışmıştık.
Gözlerinin derinliklerine dalıp gitmiştim, birden yanıp kavrulmuştum.
Bir özür bile dileyemeden kaçmış uzaklaşmıştın benden,
Sonra bir daha görememiştim seni, bende ne üzülmüştüm.
O gece uyku girmemişti gözüme odam dar gelmişti bana.
Aradan çok geçmemişti seni yine görmüştüm sevinmiştim.
İkinci karşılaşmamızdı seninle, beni son anda farkedip gülümsemiştin
Bir mutluluktu gözlerinde.

Birbirimize yaklaşmıştık heyecan içerisinde, ben senden özür dilerken
Sen elinde dudaklarımı kapatmıştın sus demiştin.
Heyecanlanmıştım elimde olmadan utanmıştım belkide.
Birlikte geçirmiştik günümüzü elele, kolkola, sarmaşşdolaş.
Ayrılık vakti gelmişti, taze bahar serinliğinde öpmüştün beni
Ben seninle sevinmiştim mutlu olmuştum.
Yanağına sabah serinliğinden kalma bir çiğ damlası bırakmıştım usulca
Bir mutluluk gözlerinde

Şimdi uzaklardasın, benden uzaktasın,
Sesine hasretim yüzünede,
Bir gülüşüne can verirken ben,
Hasretin karanlıklarında
Özlemler içindeyim.
Bir hüzün var şimdi, benim gözlerimde.