Bir Mutlu Hikaye Şiiri - Alican Atalay

Karşımda bir adam var intihara meyilli
Tabure hazır,ip hazır,kendi hazır,keyifli gibi
Sanırsın vücudunun her yeri Endorfin bezi
Ağzında bitmek bilmeyen bir ıslık var ki
Tütünden tel tel olmuş ciğerlerine
Mozart'ın parmakları değiyor sanki
O kadar içten o kadar samimi
Karşısındaki ben soruyorum adama
Madem gitmek istiyorsun toprağın altına
Doğumun hiçlikti bir sikime yaramadı
Bari ölümün aydınlatsın karanlığı
Alevler içinde ölmek mi yoksa alev olmak mı?

Adam afalladı kesti ıslığı
Tekrardan hayatının tamamındaki gibi astı suratını
Bende pişman oldum açıkçası
Koyuldu düşünmeye adam belki biraz vakitsiz
Düşündü tavana bakarak, düşüncesiz
Sordu kendine gülen bir suratla ölmek mi?
Yoksa bir ömür mutsuz gezmek mi?
Cevap adam için hakikat kadar keskindi
Çoğu mutsuz gibi belirsiz değildi
Geçirdi boynuna ipi, tabureye koydu tekmeyi
Sağlam bir kahkaha için boşalttı son nefesini
Bense merakla saydım saniyeleri
Ruhun bedeni terk etmesi tam 50 saniyeydi...

Fikrimce, artık oyun keyif vermiyorsa sana ne lüzum var bu dünyada, ne lüzum var sıkıla sıkıla oynamaya terk et oyunu gururunla...