Bir Münkir'e Nasihat(2) Şiiri - Cihat Şahin

Bulamazsın bir delil, âlemleri elesen!
İnanmazsan evreni, vur eleğe ele sen!

Öncelikle bir bürhan, al eline hele sen!
Şayet yoksa kanıt’ın, gelmelisin yola sen!

Madem kaldın çarnaçar, hayret etme hale sen!
İnkâr yüklü kelamlar, hiç getirme kal’e sen!

Koyma asla diline, değil ise söz hasen!
Mesul eder yaratan, hakka uymaz söz desen!

Ağu değil her daim, bal dolmalı o, kâsen!
Yoksa sevap yerine, günahla dolar kesen!

Geçmez kat’a âlemde, batıl olan tek yasan!
Varken hakkın yasası, bu yasa da ne Hasan?

Israr etme yanlışta, ziyanla dolar kasan!
Olmaz isen tövbekâr, nar olmalı tek tasan!

Düşünsene bir mahlûk, nasıl olur Haliksız?
Şu koskoca kâinat, hiç olur mu Maliksiz?

Bak etrafa et kabul, âlem müthiş muntazam!
Şu nizamın nazım’ı, demek Ekber ve Azam.

Hangi elden çıkmıştır, büyük, küçük mevcudat?
Şu soruya cevap bul, dursun küçük mevzuat!

Rasat etsen fezayı, beş, on değil, bin küsur!
Bulamazsın katiyen, zerre miktar bir kusur!

Akıl almaz nizamı, kimdir eden idare?
Ve tek kula etmeden, yardım için müdara!

Ne tarafa yönelsen, ikram, inam ve ihsan!
Bunca lütuf kereme, kör kalır mı hiç insan?

Ondan bize cömertlik ve misilsiz bonkörlük
Bizden ona lakaytlık veyahut sırf nankörlük(!)

Yakışır mı şu tavır, hiç medeni beşer’e?
Kadir, kıymet bilirken, eşek, köpek, haşere.

Kendine gel ey akil, yetsin artık kör inat!
Şu küfrüne kızıyor, melek, semek, kâinat!

Vicdanına bir danış, sor bir kere izana!
Sonra nadim olarak, çek hatime o zanna!

Akıl, idrak ve vicdan, bulsun dersen bir mana,
Senin hemen şu anda, gelmen gerek imana!

Cihat ŞAHİN
17.01.2011-İZMİR