Bir Muhasebe Şiiri - Ünal Beşkese

Ben hep
Hercai menekşelerin mahzun yüzlerinde
Göz yaşları gibi duran
Çiy taneleri toplamayı sevdim.
Kirlenmiş denizlerin üzerinden
Temiz göklerden gelmiş
Saf ve berrak yağmur damlalarını ayıklarken
Kaç kez boğuldum o pis denizlerde...

Hep, başım önüme eğik yürüdüm
Yeşil otlara basmamak için,
Bazen konuştum papatyalarla
Fakat, beğenilmekten mağrur çiçeklerle
Hiç sohbet etmedim
Yüksekten bakanların seslerini
Duymamak için...

Günahım mı?
Hem ne çok...
Kumarı, içkiyi sevdim,
Sonra hepsinden vazgeçtim, gerçeği anlayarak
Ve bir de seni sevdim,
Vazgeçemediğim günahım olarak...

Şimdi,
O hercai menekşelerin göz yaşlarını
Ve o, saf ve temiz yağmur damlalarını
Ne kadar özlüyorum bilsen...

Ünal Beşkese