Sanki saçların ay ışığında yıkanmış,
Gözlerindeki yıldızlar semada karşılaşmış gibi.
Ben Mekke'den Medine'ye hicret eden bir muhacir,
Sen kardeşini kentin sınırında bekleyen ensarsın farzet ki.
Aynı Allah'a inandığımızdan bihaber kaç mevsim seyre çıktı şu ay ve şu sayısız yıldızlar.
Biz karanlıkları ne zaman duvara çivileyip aydınlığın yüreğimizden, ancak ve ancak yüreğimizden, yeryüzüne doğabileceğini kabul edeceğiz?
Ben muhacir, sen ensar.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta