Sen dünyaya merhaba dediğinde
Çoktan alınmıştın annenin yuvasından
Rengin tercihim değildi
Mavi-turkuaz,belki biraz sarı bulaşmış olsaydı keşke tüylerine
Tek başına bekliyordun kafesin bir ucunda
Kıyamadım kimsesiz büyümene
Aldım,sardım sevgimle,okşadım lacivert kanatlarını
ve kattık seni kendimize,biz olduk günlerce ...
15 Eylül 2014, yirmisekiz günlük bir minik bebektin
Avuç içime sığdırdın kendini güvenle uykunda
Sana neler anlattım ben neler,ninniler söyledim
Durmadan konuştum,dinledin, bıkmadın beni dinlemekten
Bunca anlamayan içinde, beni anlayandın cik cik lerinle
Bıcır olsundu senin adın,bıcır bıcır konuşasın diye
Yadırgamadın...
Ben sana sen bana BICIR diye seslendik uzunca
Birlikte yedik dünya nimetlerini
Birlikte gezdik coğrafyanın en güzel yerlerini
Dost,kardeş,ana,baba,evlattın sen oğul bana
Derdine çare olamadım ama yüreğimde taşırım seni yaşadıkça.
Seher Ercan
Kayıt Tarihi : 21.5.2020 20:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bıcır, 19.Mayıs.2020 de hastalığı atlatamadı. Bahçedeki küçük bir Şeftali ağacı dibinde sonsuz uykusunda...Balkondan konuşuyorum onunla yine de...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!