Bir Muamma Şu İnsan! Şiiri - Cihat Şahin

Hakikaten şu insan, zor çözülen muamma,
Çözmek için bir kulu, epey sabır gerekir.
Pek çokları sırf zanla; “onu açtık” der amma,
Hikmet yüklü ahvali, doğru tabir gerekir!

Bazıları derler ki; “insanoğlu sır küpü”.
Ya doludur zehirle, ya da taşır o, balı,
Baldıransa gizemi, hiç açmadan kır küpü!
Günah olmaz kırana, koyanadır vebali.

Zaif, nazdar bir çocuk, bir bakıma şu arzda,
Ona ciddi ihtimam, gösterir bak halıkı!
Bir anneden daha hoş, daha müşfik bir tarzda,
Ağzın açsa; ”lebbeyk! ” der. İkiletmez maliki.

Bir misafir şu handa, soluklanıp, konaklar!
Çok uzun bir yolu var, kat etmesi gereken.
Ne işine yarar ki, bir yolcunun konaklar?
Belki kervan kalkacak, yarın sabah çok erken?

Dostu azdır, hasmı çok, şu hasretli çöllerde,
Hem imtihan oluyor, hem dönüyor sılaya!
Belki binler badire, bekler onu yollarda?
Kazanırsa sınavı; çıkar ünü ulaya.

O,Cennetten gelmişti, yine döner oraya!
Atalete düşerse, suya düşer emeli.
Takılırsa yollarda, mala, mülke, paraya,
Vuslatına varamaz, heba olur ameli!

Yolcu yolunda gerek, fazla dalma şu gara!
Tedarik et yol için, ne lazımsa pazardan.
Azığını almayan, olur yolda maskara!
Uyan artık gafletten, vazgeç arza nazardan!

Cihat ŞAHİN
05.07.2010-İZMİR