Bir mısra başladı gece vakti

Bir gün daha yaşlanmıştı
Bir gün daha gitmişti
Bir gün daha kaybolmuş
Bir gün daha silinmişti.

Ömür aslında hep kısaydı
Biz farkında olmadan
Akıp gidiyor bir taraftan
Su misali bize yavaş ona hızlı

Bitiyordu iki günlük dünya
Okuncak kitaplar artıyor
Yazılacak şiirler azalıyordu
Ne mi kaldı geriye dünden

Yaşanılacak günler var diye diye
Yolculukta yükleri hep kaldırıp
Altında ezilince ne anladık
Sözlerin yetmediği hayallere

Geçip giden zamanı yalnızlık
Gösteriyordu, hayatsa iki
Mısranın arasında kalmış
Tarafını seçmeye amaçlıydı...

Uzun yollar gitmek miydi mesele
O yolda ne kadar ilerleyip
Mutluluğu yakalayıp huzurla
Göçmek miydi gerçekler...