Kül olur yandıkça âteş, sanma tekrar kor olur
Gün olur döndükçe devran, aşk_ı inkâr zor olur
Güç değildir gittiğin yol, bence efkâr eyleme
Olma cânım hâle bîzâr, âkibet hep zâr olur.
vezni: fâ’i lâtün/fâ’i lâtün/fâ’i lâtün/fâ’i lün
Güler TuranKayıt Tarihi : 21.1.2013 11:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
Bakma câhil öyle söyler bilse âlâ der idi
Çok isabetli olmuş bence.
Günümüzde 'sone'lerin, 'haiku'ların ve benzeri türde şiirlerin, bir bakıma moda olarak yazıldığını düşünürsek, yüzlerce yıl boyunca bizim kültürümüzün bir parçası olmuş "aruz ölçüsünü ve aruzla yazılan şiir türlerini" kullanmak neden demode olsun ki?..
Güler Hanımı kutluyorum.
"aşkı inkâr" yazılışı doğru olurdu. Cihat Bey doğru söylemişler.
"Bizar" için yanlış demek mümkün olmaz.
Bir de kelimelerin asıllarından ve kendi anlamlarına bağlılıktan ziyade, Türkiye Türkçesinde nasıl yazıldığı, nasıl ve nerelerde, hangi anlamalarda kullanıldığı esastır. Şunu unutmamak lazım. Türkçe kelimeler bile zaman içerisinde anlam kaymalarına ve hatta tam zıt anlamlara gelecek şekilde anlam kaymalarına ve değişimine uğrarken "efkâr" kelimesi neden "efkârlı olmak - düşünceli olmak, karamsar olmak, üzüntülü olmak " gibi anlam kaymalarına uğramasın, değil mi?
Saygı ve selamlarımla...
"Efkar", fikir kelimesinin çoğuludur. Bazıları bu hüzünlenmek manasına kullansalar da, bunun doğru manası, "fikretmek, çok düşünmek ve düşüncelere dalmak" demektir. Yani şaire hanımda bu kelimeyi asıl manasına göre istimal etmek yerine, yanlışçılar gibi onu hüzünlenmek, üzülmek manasında kullanmış ve gerçek manayı es geçmiştir. Bizim bir çok yazarımız ve şairimiz, Arapça, Farsça ve Osmanlıca kelimelere tam vakıf olmadıkları için bu gibi yanlışlara çokça imza atıp, kafa karıştırmaya vesile oluyorlar. Dolayısıyla da, muhataplarını hayal kırıklığına uğratıyorlar.
Şairenin "bizar" tarzında yazdığı kelimenin doğru yazılışı "bi-zar" tarzındadır. Çünkü Farsça kökenli olan bu tabir, Osmanlıca'da yukarıda yazdığım gibi yazılır ve mana olarak da, " Usanmak, bıkmak, gına getirmek" demektir.
TÜM YORUMLAR (15)