Bir Mimarin Anatomisi Şiiri - Hüseyin Ca ...

biliyorum.
bugun herzaman ki gibi yuzumu yikayarak basladim gune
birsey farkettim.
saclarim beyazlasiyor...
biraz daha acmak gerekirse cizimlerim basimi agritiyor.
her mimar ayyas oluyor tanidiklarim oyle
cok sukur ki ayyas degilim...
arada sirada raki muhabbeti yapiliyor o yetiyor.
binalar buyuk kocaman sigara dumanim yetmiyor boylarini asmaya...
oksuruyorum arada sirada su iciyorum aklima bardak tutusun geliyor
cildiriyorum...
bir bayan arkadasimla sinemaya gidiyorsam yanimda sen oldugunu saniyorum
basimi cevirince altust oluyor hayalin...
sigara yetmiyor tutun ihtiyacim gunde
dort bes pipo icimlik tutun...
aksam oldu yine
biliyorum yatmadan once aglamam lazim
gunluk girdigim okul islerinden uzaklastim
sen yoksun ya bir amacim da yok
aklima gelmiyormu senin birisiyle olusunu dusunmek
iste yanimdaki dostlar bile tutamiyor beni...
simdi burada yapayalniz
beni kimlere biraktin.
yaptigim bina cizimlerine senin bir imgeni koyuyorum isim olarak
uc aydir balik tutmuyorum
deniz bile soguk geliyor
galiba beni o da terketti...
sakallarim aldi basini gitti
goren deli diyor...
kimileri ayyas...
ne deliyim ne ayyasim
bunlar yuzunden raki beni afaroz etti.
icmedigim icin ayyas olamam
ama canim istemiyor degil hani
biraz Turkiyenin Adana karpuzu
biraz koy peyniri
burda kibrisin Hellim peyniri ile idare ederiz ama
soyle memleketin kelek kavununa raziyim.
birazda kirazi bizim bahcelerin.
birde en guzel meze dostlar
muhabbet raki gibi gonlumuze aksa
akla sen gelsen ic ceksem
nerde o gunler desem
ne cizimlerim ne yeni lisanim hepsini unutsam
bir sen kalsan aklimda hic cikmayan olarak
bana enfaktus gecirtcekmissin gibi icimi yaksan
yakmiyor degilsin ama acitiyor iste kaniyor
anlatabilecegim bunlar
bir mimarin anatomisi olarak...