Bir Milhan Şiiri - Yunus Emre Tekin

Bu dünya her gün içine çekiyor insanı
Bir kez olsun kendi içine dönmeyen insanı
Aynalara bakıp da kendisiyle tanışmamış insanı
Aynı sözleri konuşsa da lisanı farklı olan insanları

Beşer bedenlerde sonsuzluğu arar insan
Sonsuzluk beden değil ruhundayken hem de
Her dem de eksikliğinden yakınır insan
Tek eksiği bu düşüncesiyken hem de

Aşk değince bedenine gökyüzünde süzülür
Aşk gittiğinde bir anda yeryüzüne çakılır
İnsan bu anlarda tanır dostunu,sevdiğini
Hayatın muhakkak tek renk olmadığını

Ve duyulan bir söz anlamlı kılar hayatını
O söz ki yeşertiyor insan içinde bir insanı
Ve tanıyor o gün insan aynadaki bir insanı
Kainattaki mukadderatı ve yine yine insanı

İnsan ki kendi kurak bahçesinde bir Milhan
O Milhan ki yeşertmeli bahçesini her dem de
Büyüyor güller açıyor gün bitkileri seherde
Milhan ki emek vermeli bahçesine her dem de

Geceleyin gök yüzü yıldızlarla süslüdür
Ve ay gözün nerde ise oraya takılı kalır
Bir yıldıza baktığında düşün ümitlerini
İçtenlikle geçir kalbinden hoş niyetlerini