Başlamadan önce yazmaya,
doldurmadan önce sayfayı keşkelerle,
oturup kağıdın beyazlığını izliyorum.
Duruluğunu, saflığını, hacmini…
Diyorum ki, işte böyle beklemiş, böyle karşılamıştım onu.
Böyle aralamıştım kapılarımı…
Sonra, yazdıkça, doldukça, yazdıklarımın üzerini sildikçe,
kağıdı fazlasıyla kirletip buruşturup atınca
yine kendimi görüyorum.
Senden önce, senden sonra…
Bir milattın sen, beni “önce”lere hasret bırakan…
Kayıt Tarihi : 14.9.2014 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!