Öğreniyormuşum meğer ben, her şeyini. Azaldıkça ışığı Uzak, parlak Sitare’nin.
Sinan gibiymiş. Suretler değil, vuslat yoluymuş meğer. İçinde yanan od’uymuş veren bedenime asıl değeri.
Kalmak, kaybolmak, savrulmakmış yollarda. İki Esma’yı da bilmekmiş.
Zikri varmış tutar da yola koymazmış. Elini uzattığın yer seninmiş,
gittiğim bütün hekimler aynı şeyleri söylediler
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Devamını Oku
söz birliği etmişcesine
'aşk hastalığıdır bunun adı
ve çok sarsar insanı bu yaştan sonra'
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta