Zaman yine ilerliyor,hava hafiften karanlık,
Gökyüzü içim gibi sıkkın buruk,nemli sanki gözleri,
Bir mezar var yüregimin ortasında içinde yüregim,
İçinde içinde herşeyim,
O mezar başında gecelerce agladıgım,
Her ayrılırken içimden,benden bir şeyler alıp götüren,
Böylemi olmalıydı,bu kadarmı yaşama uzak kalmalıydık,
Neydi kadere yaptıgımız bu büyük yanlış,
Kaderden bize gelen kocaman bir tokatmı bu acılar,
Fazla degilmi,yüklenen bu kadar acı bir insanın sırtına,
Kaldırır mı bu omuzlar acaba,
Hangi yürek,hangi bünye kaldırı içinin yanmasını,
Cevap bulmadıgı sorular ardında sevdiklerinin yok olmasına,
Yani kısaca milim milim bir insanın yok olmasına,
Kayıt Tarihi : 10.1.2007 20:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!