Bir mevsimden gözyaşları

Kimsesizligi tercih ediyorum
bir odada sıkışmış bir yalnızlıgı
hüzünlü şarkıları
yagmurlara karışan çocukları
dostların yerine
ayrılıklardan arta kalan acıları
ben yaşamayı istemiyorum artık

Bir gece
istanbulu düşünürken
karanlıgında kaybolmak istiyorum
bu sessiz sokaklarda
yolumun nereye saplanacagını
sadece ben biliyorum
en kötü sogukta bile
ben seni seviyorum
aglayan martılar görüyorum
kül renkli bulutlar
hiç kimse farkında degil
ölümün ortasında duruyor bütün insanlar
ve çogalıyor birkaç damla gözyaşımla ırmaklar

Delice yagan yagmurlarda
sırılsıklam oldugunda
ıslanmış kalbine girmek istiyorum
sonu ister zafer olsun isterse ölüm
yeryüzündeki acıların hepsini yaşamak istiyorum

Bende sevdim senin gibi
bir kalbi degil
bana bakan gözleri degil
yalnız bırakmayan elleri degil
içimde ölen sonbaharları sevdim
bir mevsimden geriye kalan gözyaşlarını

Olmadıgın her günü her saati
şu duvarlara sor
çünkü
yaşlandıkça artan yalnızlıgımı yalnız onlar biliyor

Beni unutma
ben her zaman yalnızım
o zamanlar kalbime kuşlar konardı
şimdi ise kapanmayan yaralar var

13.02.2003 antalya