Bir Metnin Edebi ve Psikolojik Kazanımla ...

“Ne demek ben, ne demek sen, sen ile ben ve diğer Türk bireyleriyle “BİZ” olduk çok şükür!... Benliğini mağlup ederek, gölgesini gerçeğin üzerine düşürmemiş olan tüm Türk Bireylerine selam olsun!... Ne güzel sen kendi köşende, ben kendi köşemde ve her bir Türk Bireyi de kendi köşesinde ve de hepimizin dili ile kalbinde de olgunlaşmakta olan yeni yeni nefesler!... Bir nefes senden, bir nefes benden ve bir nefes de ayrı ayrı tüm Türk Bireylerinden, çok şükürler olsun bu mutluluğu yaşatana, çok teşekkürler olsun bu mutluluğu yaşatanlara!...”
{ Kemal TAHİR }

******

“Görev kapmak için koltuk ve taht aramadık ki, sadece görünen işin ucundan tuttuk!... Sevgi duyuyorsak sorumluluk almayı, saygı duyuyorsak muhafaza etmeyi düşündük!... Tuttuğumuz yol, güttüğümüz amaç ve ulaştığımız sonuç; önce düş ile düşüncemizde belirdi ve şimdi ise sadece başarımıza dokunmak kaldı!...”
{ Kemal TAHİR }

******

“Aklı akıl, ilmi ilim, insanı da insan tanır!... Akıl ve ilim sahibi Türk Bireyleri olan Türk Köylülerinin ve Türk İşçilerinin yolu; iki cihanın umudu, mutluluğu ve heyecanı adına ebediyet boyunca daima açık kalacaktır!...”
{ Kemal TAHİR }

******

“Başarılara ve zaferlere sarsılmaz bir inancın olacak ki, sakinlik içindeki cesaretinle hedefin üzerine yürüyebilmelisin ve hatta tüm sevenlerin ile sevdiklerini de aynı hedef doğrultusunda, onların da başarıları ve zaferleri yaşaması adına gerçekleştireceğin paylaşımlarında da sakinliğinin cesaretini ve cömertliğini gösterebilmelisin!... Şu fani dünya, ebediyete geçişe bir hazırlık sathıdır!... Ömrünü ebediyete hazırlık için değerlendir!... Bildiğin en kocaman hedefi yaz ve o yazdığın, senin ve diğer Türk bireylerinin de hedefi olacaktır!...”
{ Kemal TAHİR }

******

“Beni çoğunlukla gündüzleri sokaklarda görürler… Ben devamlı bir yerlere giderim… Bir yerlere uğrar, bir yerlerden bir yerlere göçer dururum… Yıllardır her sabah, yaz demez, kış demez, sabahın dördünde kalkarım yataktan… Ve sabah dokuza kadar yazımı yazarım… Sonra sokağa çıkarım, İkbal’e uğrar kahvemi içerim… Yazmak için yaşamak, duymak, halkı algılamak gerekir… Bir yazı için çok gereklidir halkın içinde kalabilmek… Ve halkın değişimini algılamak… Eskimemek için… Hatta değişimi yakalamak, bu değişimin dışına düşmemek gerekmektedir… Ve bunun ötesinde bir yazar olarak yaşamın günü gününe sürer gider… Her gün çalışmak, her gün yazmak, her gün boğuşmak gerekir ekmekle… Bu ara halktan yana olduğum için de çok güç bir fatura ödetirler…”
{ Orhan Kemal }