Bir Meteor Geçişiydi Hayat

Yoksul bir yürüyüştü belki bizimkisi, sevdalı Nereye gideceği belli olmayan, şaşkın ve kırık Demirleri pas tutmuş gemilerin izli resmi gibi Tutunup gökkuşağına çocukça, dilde şarkılarla O miadı eskimiş biletlerle atıldık yaşamalara Açılmasını bekledik yırtık perdeleri asırlarca Yürüdükçe ikimiz birlikte, aynı karanlık menzilde Ellerimizin yordamıyla aralamak tüneldeki kör ışığı Sarılmak aynı anda çürümüş ufuklara bir çırpıda Yenilgiler sürdüğümüz mendillerimizde gözyaşı Ve hep erteli coşkuların penceresindeki iki yüz Delirmiş utkuların dağınık yataklarındaki üzüncüz Aynı kapana yakalandığımız ve aşka sıkıştığımız Hep o devrilmiş günlerin ekseninde seviştiğimiz Kaybolan günleri bilinmeyen renklere boyadığımız Düşlerin soylu salıncağında yıldızlara ışınlandığımız Bir meteor geçişiydi hayat, asla dokunamadığımız