Evini yaktığını rüyada gördüm rüyada,
Söndürmeye çalıştık yangını,söndü.
Ev değil,aslında yanan,sensin,
Hastalık, seni yaktı söndüremedik.
Kurtarmak için,neler vermezdik,
Vade gelmişti,kesinleşti ayrılık.
Allahın hükmüne olmaz itiraz yok.
Üzülmemek elde değil, çaren yok,
Elden bir şey gelmiyor,emri ilahi,
Bu dünyaya,gelen gider, emir böyle,
Tek geldik,bir gün,tek gideceğiz mutlak.
Bizler, sıradayız,işimiz beklemek,
İnsanlar yolcudur,misafirhanede.
Bilemeyiz,vade ne zaman ve nerde.
22 Ağustos 2004
Vehbiye Yersel
Vehbiye YerselKayıt Tarihi : 26.6.2012 14:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!