Bir Menekşe gibi Şiiri - Yakup Düşük

Herşey seninle güzel doğan güneş bile
Açan çiçek, öten kuş, mavi deniz
Mahcubum senelere biraz suçluyum
Onca zaman hiç oldu gitti bilemedim

Bıraktım geceyi arkamda inanırmısın
Sordum kapı kapı bulamadım
Meğerki çoktan gitmişsin
Olsun beklerim seni belki bir gün

Kaçak göçek yürüdüm yollarında
Farkettinmi hiç bilmiyorum
Sadece seni sevdim, bekledim
Tıpkı bir menekşe gibi

Genzimi yakan o kokun solmuş teninde
Uzun saçların boğaza bırakmış kendini
Saat beşe çeyrek kala gülmüş resmin bana

O soğuk sokaklar üşütmüş ellerini
Gözlerin dolmuş, yaşlar gelmiş
Martılar çekilmiş denizden akşam üstü
Bir sessizlik çökmüş İstanbula

Kalabalık bir manzara var karşımda
Vapur sesleri yükseliyo kulaklarımda
Anılar canlanıyor gözlerimde bir anda
Şairin son dizesi düşüyo dilime

(O sorumsuz kollarda buldum kendimi
Aniden kaçmak geldi içimden
Sesini özlemiş sabretmiştim
Hiiçbir sabah gülüşün kadar mutlu etmiyordu)