Bir Memleket Hikâyesi 1 Şiiri - Zeynal ...

Bir memleket tanıdım, anlatmasam olmaz
Her mevsimi bahardır, çiçeği solmaz
Gözlerin hakkıdır diye kimseler yolmaz
Hayat bir pınar gibi, gürül gürül akar
Herkes burada birbirine sevgiyle bakar

Bu memleketin hikâyesi uzun dostlar
Ben kısa yazacağım, zira okumazlar
Bu memlekette şerri şerle dokumazlar
Tezgâhlarında hep hayrın sesi duyulur
Kim duysa bu kutlu sesi, kalpten vurulur

Bu diyarda yaşayanlar yalanı bilmez
Gökten inci, mercan yağsa, talanı bilmez
Zengin sadaka dağıtır, alanı bilmez
Tevazu kanatlarını yere sermiştir
Herkes bu diyarda muradına ermiştir

Burada insanlar yalnız Allah’a tapar
Herkes inancının gereğini yapar
Ne eğrilir, ne de yanlış bir yola sapar
Hep hakikatin peşinde koşar insanlar
Şeytana yar olmaz, O’nu boşar insanlar

Hukuk deyince burda akan sular durur
Mahkemelerinde her hak yerini bulur
Aslanın pençesinden kedi kurtulur
Adalet en büyük şiarıdır devletin
Pek şefkatlidir, titrer üstüne milletin

Basını hürdür, her şey özgürce yazılır
Her haber, define arar gibi kazılır
Yalan ayırtlanır, elde doğrular kalır
Doğrular yağmur gibi yağarken toprağa
Tarifsiz bir nağme dinletir her kulağa

Demokrasi vazgeçilmez ortak paydadır
Hiç durmaksızın yol alır, hep raydadır
Feraset uyanıktır, fitne uykudadır
Ebedi kardeşlik, ebedi dostluk vardır
Ne hile, ne hurda, ne de bir puştluk vardır

Adalet öyle hâkimdir ki bu güzel yurda
Kuzuyu emanet etsen aç bir kurda
Kurt, kuzuya dokunamaz aç ulur da
Adalet, ucu keskin bir kılıçtır burda
Kuzunun hakkını her an hatırlatır kurda

Kime anlatsam, “bu bizim ülke olamaz” der
“Bizim ülkede kurt kuzuyu mutlaka yer
Buna da Hazreti Ömer adaleti der
Yunus’u da anmayı unutmaz bu arada
Fakat kanlı bir diştir görünen manzarada”

Ben de çıkarayım diye cehaletin tadını
Bilerek öğrenmedim bu memleketin adını
Nadanlar anlamazken bu fakirin muradını
Arifler çoktan hakikatin künhüne vardılar
“Ah vatanım, vah vatanım! ” diyerek ağladılar

12.12.2015 ÜÇYOL-İZMİR