Bir Melek Şiiri - Mutlu Çetinkaya

sensiz gecen günün sabahı, ayrılığım.
seni en cok, öğlen sevdim.
akşam üstü, seni özledim.
akşam, seni gördüm.
duydum...

benimde mi düşüncelerim olucaktı...
mantık ve aşk sevmezmiydi
beraber yürümesini,
ve şarkı söylemesini...
aynı mısra mensubuna kafiye olmayı.

akşamın bu saati,
kulaklarımda sesinin edası,
rüzgarın uğulduyan sesinin ahengi.
gece olmuş halbuki...
ben bilebilir miyim ki, gecen zamanın halini...