Bir Melek Şiiri - İlkhan Sandıkcı

Bir melek görüyorum
Cehenneme meydan okuyan bir melek
Umutları, kanatları arasında gizli
Serin suların dinginliğinde
Kıskandırıyor doğan güneşi

Bir çocuk görüyorum aynı zamanda
Islak olduğu için yağmura küsebilen
Hassas, narin bakışlarıyla
Kuru bir dala yeşillik bahşedebilen

Kara bir ağacın gölgesinde yaşıyorum
Hayallerime hapis kalmış ruhum
Sonsuz bir arafta yaşam sürmekte
Sadece tek bir sese muhtaç halde

Bir melek, mutluluk saçıyor avuçlarıyla
Sıcak bakışlarıyla yaza çeviriyor kışımı
Ferman yazdıracak gülüşü
Titremedik tüy bırakmıyor vucudum da

Alavden kor olan yangınlar var
Vücudumun her yerini sarıyor
Şafak sayan ruhum daralarak
Ertesi sabaha patlamaya hazırlanıyor

Karanlığımı aydınlatan son yıldızım
Sensizliğin denizin de bocalıyorum
Nefes kesen bakışlarını düşünürkene
Yokluğuna türkü eşliğinde küfrediyorum

Sensizliğe hapis yatan ruhum
Ayak seslerine uyanıyor düşlerimde
Yokluğunun soğuk dört duvarı
Ölüm nefesimi çektiriyor içime

Günlerimin en acı sabahı olsa gerek
İçimde ki şimşek fırtınası bir hayli yoğun
Ölüm çığlıkları kulaklarımı tırmalıyor
Nefesine muhtacım ey melek