Bir Melek Şiiri - Kenan Kervan

Bir Melek indi gökyüzünden hüznün seherlerinde.
Yıldızlar kadar parlak gözlerinde bir nur.
Umut dağıtır günün ilk ışıklarıyla karanlık gönüllere.
Güneş kadar sıcak yüreğinden eser aşk ile bir rüzgar.
Isıtır üşüyen ruhları ılık nefesi.
Dindirir acıları,kanayan yaralara ilaç olur.
Açılan gözlerin mahmurluğundan huzur girer.
Kalbinden yüzüne akar güzellikleri.
Uzatmış ellerini semaya bir semazen gibi.
Bir eliyle alıyor diğeri ile dağıtıyor rahmetleri.
Sırılsıklam oluyorum rahmet damlalarında.
Yürekteki ateşlere ulaştıkça damlalar duman olur.
Döner başım ilahi yağmurun sarhoşluğunda.

Bir Melek indi gökyüzünden sabah ezanları ile.
Gül kokuları ile canlandı uyuyan dünya.
Selamlar getirdi salavat ile sevgililer sevgilisinden.
Yürekleri kapladı baharın huzur kokusu.
Sarhoş etti ılık meltemin esintileri.
Diller lal oldu konuşamadı.
Her kez suskunluğunu alıp toplandı meydanda.
Sordum ey Melek kalbin nasıl ışık saçıyor diye.
Teselli verdi gülen gözleri ile.
Senin de kalbin güzel parlat ki ışık saçsın.
Cilala ki parlasın,üstündeki isler kalksın.
Konuştukça en güzel sesi ile nefesi kalbe dokundu.
Dokundukça parlattı paslanmış yürekleri.
Nurundan nurunu akıttı dost gönüllere.

Bir Melek indi gökyüzünden ellerinde altın kadehler.
Biri huzur dolu,birinde ilham.
Birinde sevgi damlaları,birinde ilahi aşk var.
Susamış gönüllere iç diyor,iç ve huzur bul.
Huzur bul ve sende huzur dağıt.

İçtikçe yanıyor dilim,yandıkça huzur buluyor şimdi.
Yüreğim taşkın şelalelere döndü ilahi aşk ile.
Sel oldu taştı kalemimden,satırlarımı ateş bastı.
Melek baktı ağladı,3 damla düştü gözlerinden.
Biri toprağa,biri havaya,biri suya ulaştı.
Toprak aşka geldi tohumlarını patlattı.
Su bir başka çağlamaya başladı güldür güldür.
Hava da bahar esintileri var şimdi sarhoşluk veren.
Doyurdu yürekleri kadehten akan damlalar.
İlham oldu şairin kalemine gözden düşen cemreler.