Bir meleğe! Şiiri - Serdar Karagöz

Ey saçının teli ile yüreğimi serinlettiğim yârim!
Meğer gökyüzü sana borçluymuş bilinmezliğini,
Yıldızlar bakışlarına, parlaklığını, derinliğini,
Nice türkülerde göz pınarlarım sana doğruydu,
Senin içindi erken atımları yüreğimin,
Uzaklara âşık oldum oysa varlığını tenimde hissederken
Nefesim sana doğruydu son demimde,
Şendim çocuklar gibi, ellerin ellerimde.

Ey toprağım, suyum, hayatım, yârim!
Güneşe sımsıkı sarılmakmış âşık olmak,
Irağı yakın bilmek,
Yüreğime kurşun bakışlarını işlemek,
Hasretine, açlığına, yokluğuna feryat etmekmiş oysa sevmek,
Geleceğe hüküm sürmek.

Ey yeniden doğumum,
Gidişinde ölümüm,
Can’ım sana doğru…