Bir Mektup Şiiri - Engin Özcan

Başucumda ayak sesleri var bazen..
Bir türlü geçmek bilmeyen birde baş ağrısı.
Geçmişten gelen bir burukluk var buralarda.

Notalarla konuşuyorum bazen...
Hani sen yokken...
Dalıp gidiyorum aniden,
içimde sevgin ve mırıldanıyorum,
kendi kendime 'aşık oluyorsun'..
Aşk'ı fizik kanunlarıyla yargılıyorum
Ve kimyasında sırlar saklı duygularımın.

Ruhum burada hapis henüz,
Sana gelemiyorum kusura bakma.
Bir yol var orda biliyorum,
Hani yaklaştıkça,geçmişi,
İlk aşk'ı,ilk buluşmayı,ilk hüzünü gördüğüm.
Biliyormusun? ? ?
Şu an yıldızlar bile senden daha yakın...

Ben,
Başucumda belirip kaybolan ayak seslerini seviyorum..
Birde dinmek bilmeyen baş ağrısını..
Hiç olmazsa beni terkedip günlerce ağlatmıyorlar..

Seni sevmeyi oyunlarıma tercih ediyorum..
Ama sana yeniliyorum bu kez.
Kendime söz veriyorum her defasında,
Ama çaresiz,her gece düşlere ve uykulara yeniliyorum...

Şubatta en çok,
Kemiklerim sızlıyor..
Isınacak bir dostum,
Isıtacak bir sobam bile yok...
Buralarda kimseler yok,
Şarkılar söyleyen kuşlarda olmazsa,
Hiçbirşey kar etmiyor,
Yanlızlığımıza...

Sonra...
Kuşlar şarkılarını söylemeye başlıyor yine.
Ben, susuyorum...
Bir filiz bitiveriyor başucumda.
Bekliyorum...
Yine bir bahar günü gel.
Ne kadar sevdiğinden,
Ne çok özlediğinden filan bahset...
Seni duyamasam da boşver,
Beni bu mezar soğukluğuna terkedip gitme...
Yanlız bırakma....

Engin ÖZCAN
08/02/1999
ALAPLI/ZONGULDAK