Bir mektubun finali Şiiri - Yılmaz Canalan

Beni sorarsan şayet;
Kadim hüznüm hala kaim Rasim.
Baba yadigari gecekondumun
Bahçesindeyim yedi yirmi dört.
Çocukken diktiğimiz akasyanın
Dibinde oturuyor,
Tütün sarıyorum verha.
Biliyorsun sevmez beni bu hayat,
Bir kez olsun çiçeklememiştir beni.
Saat ikindi ertesi Rasim,
Mektubunun son satırlarındayım,
Güneşin düşüşünü seyrediyorum.
Sen de dön artık Almanya'dan
Tam otuz yıl oldu Rasim,
Bir seni,bir ölümü bekliyorum.