Bir Medine Akşamı Şiiri - Yunus Bingöl

Bir Medine akşamı aradık yine seni
Çölün ortasında bembeyaz sükûtlar uçuşuyordu
Bakışlarım bir hurma ağacında asılı kaldı
İçime hasretin
Kainat’ın kalbine gülüşlerin damıtılmıştı
Velhasıl gülüm, hasretinle yanıp kül olmuştuk

Bir Medine akşamında aramıştık yine sesini
Çölün ortasında rengarenk kelebekler uçuşuyordu
Bir kâfirin kılıcında kanıyordu sevdanın en soylu sözcükleri
Şefaatin
Himmettin bir muammaydı çölün bağrında
Bir muammaydı kuş tüyü gibi acıların
Çölün ortasında
Asaletli bir rüzgâra karşı duran zamanlarda külleniyordum

Bir Medine akşamında
Biraz, seni
Biraz, senin sesini
Biraz da, senin nefesini aramıştık

Bir ikindi vakti uykularım bölündüğünde küsmüştüm çöllere
Çöller, ümitlerimiz
Yalnızlıklarımız
Kederlerimiz yanıp tutuşuyordu
Velhasıl gülüm, seni özlemekten yorgun düştü gözlerimiz
Medine’nin
Ve Kainat’ın tavanı sanki üzerimize çökmüştü

Seslen ey Muhammed!
Seslen de, ümitlerimiz kanat çırpsın Medine semalarında