Bir Meczubun Sayıklamaları

Şu kainat veyahut yeryüzü
Artık bana dar hissediyorum
Çocuk gibiyim diyorum sonra olmaz öyle şey
Maviliklere sürüyorum kendimi yeşillere atıyorum
Mutlu olamıyorum mutsuz olurum diye
Gülemiyorum artık belki ölürüm diye
Halime mecnun diyenler buyursunlar hele
Azrail mesaiye kalmıyor işte
Hepimizden bir gece bir gündüz gidiyor işte
Tutamıyorum zamanı yeterince
Korkuyorum çok fazla günahlarım ve yapamadıklarım
Sonra sokaklara atıyorum kendimi bir kedi gibi
Yeşillere atıyorum kendimi ağaçlar ve kır yemyeşil
Kuşlar uçuyor bazen özgürce
Zaman ve vakit daralıyor sürekli duramıyorum anla beni
Bir çocuk gibi gülücüklerim yok artık
Gülemiyorum eskisi gibi
Sonra uyuyorum işte saatlerce uyanmadan
Geçiyor günlerim gecelerim ve bertaraf olmuş ömrüm
Dalgınım ve algınım artık çabuk darılıyorum
Ceplerim bomboş mavilere sürüyorum kendimi
Hayatı içtim doyasıya gidiyorum işte öyle böyle
Çürük hayallerim korkuyla yüzleşiyor
Şizofreniye bağlamış bir kaygı ustasıyım
Çocukların elinde uçurtmalar uçuruyorlar
Şarkılar söyleniyor ve oyunlarda çokça
Bir ömrün kıyısındayım belki yaşamak budur tam olarak
Korkuyorum ya bir şey olursa diye ama nedensiz
Sonra bir duaya dalıyorum anlamı büyükçe
Araftayım biliyorum ama gönüle bu yetmez ki
Ecnebi memleketinde yapayalnız gibiyim
Gel gelelim meseleye korkuyorum işte
Bazen ölüm bazen yaşam ama sadece korkuyorum